Postanowiłem napisać ten tekst nie dla wzbudzania sensacji tylko jako pomoc dla podjęcia właściwych decyzji w obliczu zagrożenia epidemią koronawirusa. Zebrałem w niej wiadomości z kilku wiarygodnych źródeł, co mam nadzieję pomoże odfiltrować sensacyjną papkę zalewająca nas zewsząd od użytecznych wskazówek.
Jak zdiagnozować i jak się zachować w przypadku podejrzenia u siebie infekcji tym wirusem mówimy tu reportaż: Zbędna panika czy realne zagrożenie?
Nie jest prawdą, że wirus ten nie atakuje dzieci, atakuje ale przebiega u nich bezobjawowo, co jest szczególnie niebezpieczne, ze względu na to, że dzieci stają się mimowolnym ogniskiem zakażenia, tym groźniejszym, że ukrytym.
Prawdą jest, że najmniejsze szanse wyjścia obronną ręką z tej choroby mają ludzie starsi, od 50. roku szanse maleją lawinowo.
Nie jest prawdą, że nasz organizm sobie sam z tym poradzi i nie musimy zawracać sobie tym głowy. Nawet jeśli choroba w naszym niezwykle silnym, odpornym organizmie będzie miała przebieg łagodny, wręcz bez szczególnych objawów, sami stajemy się ogniskiem zakażenia.
Ta choroba uczy nas społecznej odpowiedzialności. Tam gdzie jej nie ma, ludzie zachowują się nieracjonalnie, lekceważąc elementarne zasady zapobiegania zakażeniom, choroba rozwija się niezwykle dynamicznie i ma groźne następstwa.
A zasady są proste. Podczas epidemii bezwzględnie należy przestrzegać kilku reguł przedstawionych przez amerykańskiego epidemiologa, prof. Jamesa Robba, który jako pierwszy przewidział tę epidemię. Wysłał on maila do znajomych, który wyciekł do sieci:
26 lutego 2020 r. o 14:35:50 EST [czas wschodnioamerykański]
Drodzy Koledzy i Koleżanki,
Jak niektórzy z was pamiętają, kiedy byłem profesorem patologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego, jako jeden z pierwszych wirusologów molekularnych na świecie pracowałem nad koronawirusami (w latach 70. XX w.). Jako pierwszy wykazałem liczbę genów zawartych w wirusie. Od tego czasu zajmowałem się problematyką koronawirusów, które wielokrotnie przenosiły się na ludzi (np. SARS, MERS) z różnych źródeł zwierzęcych.
Przygotowałem listę wskazań i środków ostrożności w związku z przewidywaną sytuacją.
Jak otwierać drzwi
Omówię, co sam już zrobiłem i jakie środki ostrożności zamierzam podjąć. Są one takie same, jak środki ostrożności, które stosuję w sezonach grypowych, z wyjątkiem używania maski i rękawiczek.
1) ZREZYGNUJ Z UŚCISKU DŁONI! Ukłoń się, przybij piąstkę (nie piątkę!), zetknijcie się łokciami itp., itd.
2) Używaj łokcia lub kostki zgiętego palca do dotykania włączników światła, przycisków windy itp. Jeśli tankujesz, podnieś dozownik benzyny za pomocą ręcznika papierowego lub użyj jednorazowej rękawicy.
3) Otwieraj drzwi łokciem, zamkniętą pięścią lub biodrem – nie chwytaj za uchwyt dłonią, chyba że nie ma innego sposobu na otwarcie drzwi. Szczególnie ważne w przypadku drzwi toalet publicznych, sklepowych itp.
4) Używaj chusteczek dezynfekcyjnych w sklepach, przetrzyj uchwyt wózka i fotelik dziecięcy w wózku.
5) Myj ręce mydłem przez 20 sekund i/lub użyj środka dezynfekującego na bazie alkoholu (stężenie 60%) za każdym razem, gdy wracasz do domu po JAKICHKOLWIEK czynnościach w miejscach, gdzie przebywają inni ludzie.
6) Miej butelkę środka odkażającego dostępną przy wejściu do domu. Należy ją mieć RÓWNIEŻ w samochodzie, aby używać środka dezynfekującego po tankowaniu lub dotykaniu innych zanieczyszczonych przedmiotów, jeśli nie ma możliwości natychmiastowego umycia rąk.
7) Jeśli to możliwe, przy kaszlu lub kichaniu należy używać jednorazowych chusteczek, które należy od razu wyrzucać. Tylko jeśli nie macie takiej możliwości, kichnijcie lub odkaszlnijcie w łokieć. Wówczas na ubraniu w tym miejscu znajdzie się zakaźny wirus zdolny przenosić się przez co najmniej tydzień!
Lista przedmiotów, w które warto się zaopatrzyć:
1) Lateksowe lub nitrylowe rękawice jednorazowe do użytku podczas zakupów, korzystania z pompy benzynowej i wszystkich innych czynności zewnętrznych, gdy masz kontakt z obszarami skażonymi.
Natomiast wszystkie powierzchnie, na których wylądują te kropelki, są już źródłem zakażenia przez około tydzień. Mowa tu o wszystkim, co jest związane z osobami zarażonymi, wszystkim, na czym mogły wylądować „wykaszlane” przez nich kropelki.
Wirus, który wyląduje na Twojej skórze NIE JEST GROŹNY, chyba, że kropelki kaszlącej z bliska osoby wylądują na Twojej niezabezpieczonej twarzy.
COVID-19 posiada jedynie receptory komórkowe dla komórek płuc (zaraża tylko płuca). Jedyne WROTA zarażenia to NOS lub USTA, na które ktoś bezpośrednio nakichał lub które zostały dotknięte zainfekowanymi dłońmi
2) Maseczki chirurgiczne mogą być pomocne, ale nie dlatego, że chronią przed kropelkami w powietrzu, bo nie chronią.
Maseczki pomagają nam po prostu pamiętać i chronić się przez bezwiednym dotykaniem ust i nosa. Większość ludzi dotyka ust i nosa całkiem nieświadomie. I robi to ok. 90 razy dziennie!
3) Zaopatrz się zawczasu w środki dezynfekujące do rąk i rękawice lateksowe/nitrylowe. Środki do higieny rąk muszą być na bazie alkoholu i zawierać ponad 60% alkoholu, aby były skuteczne.
4) Uzupełnij zapas cynku do ssania w tabletkach.
Pastylki te okazały się skuteczne w blokowaniu koronawirusa (i większości innych wirusów) przed namnażaniem się w gardle i nosie.
Stosuj je krótkoterminowo i zawsze zgodnie z zaleceniami, od momentu pojawienia się pierwszych objawów infekcji, czyli od kiedy zaczniesz czuć, że „coś cię łapie”.
Najlepiej jest położyć się i pozwolić, aby pastylka rozpuściła się w tylnej części gardła. Nie stosuj cynku dłużej niż trwa infekcja bez konsultacji z lekarzem!
Mało wierzę w szybkie opanowanie pandemii
Podobnie jak wiele innych osób, mam nadzieję, że uda się ograniczyć rozprzestrzenianie tej pandemii, ALE osobiście się tego nie spodziewam.
Ludzie nigdy wcześniej nie mieli styczności z tym podstępnym wirusem i nie posiadają wewnętrznego systemu ochrony przed nim. Na całym świecie podejmowane są szeroko zakrojone działania, aby zrozumieć molekularną i kliniczną specyfikę tego wirusa.
Osiągnięto już niezwykłą wiedzę na temat jego genomu, struktury i wirulencji. ALE w tym roku nie będą dostępne ŻADNE leki ani szczepionki, które chroniłyby przed zakażeniem lub ograniczały rozwój infekcji. Jedyną opcją jest leczenie objawowe.
James Robb, MD
Ważna rzecz o której profesor nie mówi jest zachowanie spokoju, nie popadanie w panikę, jak wynika z wcześniej przytoczonych uwag profesora, wiele zależy od nas samych, naszego rozsądku, zmiany przyzwyczajeń i konsekwencji.
Powyższe uwagi są także ważne z powodów epidemiologicznych, zahamowania rozszerzania się zasięgu tego wirusa. To jest nasza rola, nasza odpowiedzialność.
Wyjeżdżanie na narty do Włoch, bo teraz tam jest taniej to przykład skrajnej nieodpowiedzialności, podobnie jak niepoddanie się kwarantannie domowej, (ja tylko na chwilkę po bułki, po gazetę!) nakazanej przez władze sanitarne, czy ucieczka ze szpitala, z oddziału zakaźnego. To są rzeczy niedopuszczalne.
Wirus z nieznanych przyczyn, a właściwie można się domyślać z jakich, rozprzestrzenia się w różnych krajach w różny sposób, z różnym skutkiem.
Jest w internecie strona podająca na żywo zmieniające się dane dotyczące dynamiki zakażenia naszego globu, bo tak można to już ująć. Nie ma wolnego kontynentu, poza Antarktydą (na razie), od tego wirusa.
W ramach zaspokojenia ciekawości można wejść na stronę: worldometers/coronavirus i śledzić przebieg epidemii na żywo. W razie problemów językowych można skorzystać z tłumacza google, który całkiem dobrze sobie radzi.
Podsumowując można stwierdzić, że najlepszym remedium na koronawirusa jest chłodny rozsądek i bezwzględna konsekwencja w stosowaniu kliku prostych zasad higieny.
w.s
foto: internet
żródła
